Başa dönelim! En başa! “İçimize!”
İçimiz,
Ki Âdem’den sonra başlayan ihtilal. Yıkılmış bir imparatorluk. Mağlup olunmuş bir savaş. Yenilgi beldesi. Yüzümüze perdah yansıtan, fersah fersah karanlığa yayılan melce!
İçimiz,
“Kendine iyi bak”malarla süslenmiş, yıllardır uğramadığımız talan olmuş gönül bahçesi.
İçimiz,
Herkesten sıyırıp, herkesten gizleyip kabuğuna çekildiğimiz sessizlik ülkesi.
İçimiz,
Dışa yansımayan kurtlu bir meyve. Kökü çürümüş bir gövde.
Ve içimiz…
Hepimizin içinde bir tufan vardır.
