Arden, nefes nefese koşuyordu. Alnından akıp gözlerini yakan terini silmek için bile yavaşlayamazdı. Vakti yoktu. Kucağındakini korunaklı bir yere götürmeliydi. Onu saklarsa her şey düzelecekti. Bilen Bilgeler “zer”i ona emanet etmiş ve gideceği yolu haritaya işaretlemişlerdi. Köyün en hızlısı olarak bu görevi yerine getirmeliydi. Halkının özgürlüğü buna bağlıydı. Bilgelerin sözlerini düşündükçe dağların, ovaların, toprakların zeri bulmak için nasıl yağmalandığını hatırladıkça daha da hızlandı. Kollarından kayan örtünün açıldığını fark etmedi bile. Gizlenmesi gereken kendini belli etmişti. Zerin sapsarı gövdesinden taşan ışık, gecenin karanlığını aydınlatmıştı.
