Hüzün istasyonu, İstanbul’a Kırk Satır ve şu an elinizde tutmuş olduğunuz Yasağına Yaslandım’a... ... Hiçbirşeyin ilacı değilmiş zaman Törpülendikçe döküldüm Döküldükçe dağıldım diyen Veysel Boğatepe’ye... Alacakaranlığa pusu kurmuş kör baykuşlar, pinekledikleri körpe dallardan havalandılar. Karanlık; kanat kanat çırpınışlarını eritti. Kar yağarken önce en yüksekte yer tutar kendine ve yağabildiği sürece ne kadar kalır bilinmez ama eteklere, düze inip günışığıyla buluştuğunda çay olur dereye karışır, ırmak olur nehire, nehir de denize ulaştığında şiir olur tıpkı iki kar tanesi gibi... Biri zirvede buz, diğeri deryada bir damla. Aslolan şiirdir tıpkı sevdalar gibi. Zaten emeği terden, sevdayı gönülden veren şairler değil midir? Kalemine, emeğine ve yüreğine sağlık sevgili kardeşim Veysel Boğatepe... - Nihat NİKEREL -
