Jorge Baron Biza, nihayetinde Proust, Joyce gibi yazarlarla kıyaslanmıştır. Kült bir başyapıt.-Enrique Vila-Matas
Müthiş bir roman.-Alejandro Zambra
“Yüz, ötekini kabul etmek içindir, kabul ettiğimiz her şey yüzdedir: Göz, kulak, ağız, hatta darbe yiyen yanak. Yüz dediğimiz şey, insanlar kendi aralarında birbirlerini iyice tanısınlar diyedir. Bu yüzden kutsaldır […] çünkü artık Öteki’dir o. İnsanlar yüzlerini sevginin beşiği yapmalıdırlar. Sevme iradesi varsa ancak o zaman hakiki bir yüz vardır; eğer sevmezsen komşunun yüzü bifteğe döner, korkunç bir hal alır… Herkes korkmayı unuttu. Eskiden, korktuk mu hepimizin yüzü değişirdi. Şimdi bakıyorum da tek korkak ben kalmışım. İnsan korktuğunda doğa değişir, yemeğin tadı değişir, hatta korkunun ta kendisi değişir.”
Yüzüne eski kocası tarafından asit atılan Eligia isimli bir kadının hastaneye götürülüş sahnesiyle açılır Çöl ve Tohumu. Yanında, roman boyunca bize anlatıcı olarak eşlik edecek Mario da vardır. Tedavi süreci Eligia ile Mario’yu Milano’ya sürükler ve Eligia’nın hasarlı yüzü titizlikle yeniden inşa edilirken Mario da bakım görevinden artakalan zamanında şehrin sokaklarını, barlarını, gece kulüplerini, fahişelerini, kodamanlarını ve kendi hasarlı karakterinin karanlık taraflarını keşfe çıkar. Eligia tedaviye cevap verdikçe Mario fark eder ki çölleşen sadece Eligia’nın yüzü değildir, tıpkı iyileşmeye veya umuda ihtiyaç duyanın yine sadece Eligia olmaması gibi…
Jorge Barón Biza’nın, ailesinin trajik hikâyesinden yola çıkarak kaleme aldığı ve Buenos Aires’teki yayıncıların reddetmesi üzerine, intiharından üç yıl önce, kendi çabalarıyla yayımladığı otobiyografik romanı Çöl ve Tohumu, Soykan Özyurt’un İspanyolca aslından çevirisiyle…
