Son bir yılın siyasi gerginliğinde en çok tartışılan şairlerin başında şüphesiz İzzet Yasar geldi. Bu, Türkiye’de şairlerin yalnızca bir isme sahip olduğunun, kimsenin aslında şiir okumadığının işareti olarak örnek bir olaydı. Halbuki şiirlerini okusalardı, onun siyasi seçimlerine bugün şaşırmamaları ya da kendi deyimiyle “onu yıllar önce aforoz etmeleri gerekirdi”. İzzet Yasar, “Ölü Kitap”tan (1982) sonra ara verdiği şiire 2002’de yayımladığı kitabı “Dil Oyunları”yla geri döndü. Bu kez, aradaki yıllarda yakından ilgilendiği sinemanın şiire yakınlığından “dil oyunlarıyla” yararlanan ve tarihte kendisini “kahreden” şeylere olan bakışını korkusuzca savunan bir şair olarak. “Dil Oyunları”nın, ilk yayımından 13 yıl sonra tekrar basımıyla, şiirimizin önemli şairi İzzet Yasar’ın daha dikkatli okunmasında bir başlangıç olacağını düşünüyoruz.
