Talat Özer’in, Şehr-i Mümteni adı altında topladığı şiirlerinde dikkati çeken ilk özellik, dilde söz tasarrufuna gitmiş olmasıdır. Şair, küçük hacimli şiirlerinde yoğun ve derinlikli engin duyarlılığını olabildiğince az söz varlığıyla yansıtmaya çalışmış. Anlatmak ve yaymak yerine imlemeyi ve çağrıştırmayı yeterli görmüş. Bunu yaparken yaslandığı temel teknik, küçük dokunuşlarla çağrışımsal göndermelerdir. Şair, şiirin şuuruna hem teknik ve estetik anlamda, hem de içerik bağlamında ulaşabilme başarısını göstermiştir. Bu yönüyle lisân-ı kâlden ziyade lisân-ı hâli öne çıkaran Türk Tasavvuf şairinin çağdaş bir izdüşümü olarak karşımıza çıkıyor. “bir hikâyesi
olmalı bazı şeylerin” dibaceli şiirlerinde hayata anlam yükleme konusunda sahih bir duyarlık
geliştiriyor. Şair, modern şiir dilini geleneksel Türk Divan edebiyatından, tasavvuf kültüründen, İslam kaynaklarından ve çağcıl yaşantılardan aldığı özsularla beslemektedir. Bu yönüyle geleneksel Türk irfanıyla kurduğu bağ oldukça sağlam ve sahih bir duruşu segiliyor. Bir bütün olarak değerlendirildiğinde Şehr-i Mümteni’nin, felsefi yoklayışlara yaslanan bir bilgelik ve hikmet avcılığının çarpıcı imgelere dönüştüğü ve okuyucuyu düşünmeye davet eden yanıyla oldukça özgün bir boyutunun olduğu görülüyor.
Prof. Dr. Nurullah ÇETİN
