Yollarda bir adam: Yusuf Faik. Zihninde sesler; ruhunda sıkıntı, korkular; vehimler içinde. Gerçek ile düş, hayal ile hakikat arasında. Bilmeden, bulamadan kendini; yolunu arıyor.
"Yine gerçek mi hayal mi bilmediğim anlarda arıyorum neyi aradığımı bilmeden, göremeden haysiyetimi derimin altında. Derim vardı! Derim, derim, derim ruhumu kapana kıstıran. Parmak uçlarımdan sıyırıyorum derimi, bilekten dirseğe, oradan göğsüme doğru. Kanım damlıyor duvarımdan yansıyan neonlara. Nerede bu ruh, söyle bana Tanrım, nerede bu ruh? Göster onu bana, çıkar karşıma. Çıkar ki tükürsün kana, salya ve sümüğe, pisliğe bulanmış nursuz yüzüme. Göster Tanrım kim olduğumu bana! İçimin biçimi nasılmış görsün kara gözlerim bu karanlık gecede, neon ışıklarının yansımasında."
