Mesleğim gereği en çok anneler ile birlikte oluyorum. Bu yüzden onlar ile aramızda farklı bir bağ var. Çocukları için benimle görüşmeye gelen anneler önce parmaklarıma bakar, alyasn var mı yok mu diye. parmağımdaki alyansı fark edince, bu sefer sözü bir şekilde evirip çevirip "Çocuğunuz var mı" diye sorarlar. Bu soruyu sorarken, gözlerinde "İnşallah çocuğu vardır" ifadesi belirir. ben de cevap olarak "Evet benim de bir oğlum var" dediğim zaman, içlerinden bir oh çekerler. Çünkü damdan düşenin halinden damdan düşen anlar diye düşünürler.
Bu kitapta sadece anneler yok. babalar, kayınvalideler, öğretmenler, doktorlar var. Hastalık var, sağlık var, umut var, umutsuzluk var. Kısacası "Anne Çocuk Öyküleri" içinde hayatın ta kendisi var. Keyifle okumanız dileğiyle.
