Minik yediuyur kovuğunun önünde oturuyordu, suratı asıktı.
Nedenini kendisi de pek bilmiyordu ama huysuzluk ediyordu.
Neyse ki minik yediuyurun onu çok seven arkadaşları var.
Arkadaşları bütün gün onu neşelendirmeye çalıştılar.
Kitapları çok sevilen Sabine Bohlmann’dan yepyeni bir hikâye daha!
