Yeni ebeveynler için bir bebeğin gereksinimlerini karşılamak zor olsa da, bazılarının bebeklerinin altını değiştirme, karınlarını doyurma, onları kucaklarında taşıma ve sallama aktivitelerini yaparken kendilerini rahat hissetmeye başlamaları uzun sürmez. Bebekler büyüyüp yürümeye başlayınca ebeveynlerin çoğu burun silmeye, alt değiştirmeye, yaptıkları yemeğin yenmemesine, her yerde oyuncak, kıyafet ve yapış yapış parmaklar izleri görmeye ve tabi ki de çok çok daha çok çamaşır yıkamaya alışırlar. Fakat çocuklar yürüme dönemini geride bırakıp dört başı mahmur bir anaokulu öğrencisi olduklarında ihtiyaçları tamamen değişir. Çok az sayıda anne baba anaokulu dönemine gelmiş bir çocuğun günlük ihtiyaçlarını karşılama konusunda kendini hazır hisseder ve çoğu anne baba da kendi fiziksel, zihinsel, duygusal ve ruhsal ihtiyaçlarını da daimi bir zorluk olarak karşılarında bulur.
