Yalnızlık Mabedi Serçeler siyah bir geceden uçuyorlar Yalnızlığın en mavi yerlerine Seher vakti akasyalar şehrinde Ve ben fetbaz bir düşçü sayılmam Seni görünce mahcup uyanıyorum güne. Akasyalar şehrinde kederli bir vakit şimdi Adı konulmamış bir zamanı vuruyor meydan saati Gam, kasavet sardı bürüdü yine bir buraları Ben de boş değilim Susmalarımın içine döşedim acılarımı Ölümlerden ölüm beğen dediler Yar ben seni sevdim. Sonunda bir yalnızlık mabedi inşa ettim kendime. Senertesi günlerimin pazar yerine Sorma gitsin Mezarında Mimar Sinan imrenir.
