Yürüyüş yaparken zıplayıp tabelalara vuranların, evde gömlek, kravat ve süveterini çıkarmayıp sadece altına pijama giyenlerin, gazetelerdeki insan fotoğraflarına türlü çeşitli bıyıklar çizenlerin hikayesi...
"Kopya kişinin kıldığı namaz geçerli midir?" diye soranların, uzaylı görünce taş atanların, işkembe-kokoreç yasaklanır diye AB’den soğuyanların, yeni dökülmüş betona imza atanların hikayesi...
Haftasonu ödevini pazar akşamına sıtıştıranların, bi arkadaşa bakıp çıkanların, duvarlarına geyikli halılar asanların, cep mesajından destan düzenlerin hikayesi...
Adaleti mafya tezgahlarında arayanların, Susurluk’tan sadece ayran çağrışımı çıkaranların, mermi manyağı yapanların/yapılanların, her şeye ülkücü ad bulanların hikayesi...
Otobüste cam kenarında oturan, akşamüstü hüzne dalan, Aziz Nesin’e rakı kadehiyle rahmet okuyanların hikayesi...
Her şeye ama her şeye alaturka bir tını verenlerin hikayesi...
Tebessümden öte bir şey var bu kitapta... Belki muzip bir kahkaha, belki de derin bir iç çekme... Hal-i pür melalimiz işte...
