Yaşamımızın temel sorunu korkularımızdır. Aşk korkuyu sevmez yaşam korkuyu sevmez, başarı korkuyu sevmez. Geçmiş veya gelecek korkuyla bütünleşirse bugün yok olur. Bugün korkuyla yaşanırsa gelecek uçup gider. İnsanlar zevki paylaştıkları gibi korkuyu da paylaşabilirler. Bunu saklayacak bir eksik olmaktan çıkarıp yönetebilirler. Çünkü olumsuz alanı saklamak yok edicidir. Yaşamda o denli çok şeyi saklar veya yarım bırakırız ki. “Sonra” diye bir zaman diliminin olmadığını anladığımızda yaşam bitiverir. Korkular içinde geçer yaşamlar. Batıl inançlar ve gelenekler işte bu “puslu havada” güçlenirler. İnsanın varoluşu ve aklı tehlikededir artık. Korkunun boyutları insandaki kaygıyı şiddete yöneltir. Sonucu yaratan geçmiş de sadece acı verir. Bunun için şimdiki zamana katılmak zorunluluktur.
