Çağın zehirli okları, şiiri bu kadar vurmamıştı henüz.
Üç tane nar ağacı dikmiştim içime. Her şiir bir nardı,
her şiir kitabı bir nar ağacı…
Çiçek açışları, nara dönüşmeleri nasıl büyük bir heyecandı.
Sonra tükenmeye başlayan her güzellik gibi, şiir de payını aldı bundan.
Kimse narları görmez, şiir okumaz oldu.
Üç nar ağacımı yitirmeden aynı bahçeye toplamak istedim.
Kendime ve hala şiir sevenlere armağan olarak…
