Kasvetli bir kasım gecesi çalışmamın başarıya erdiğini gördüm. Neredeyse ızdırap olarak nitelendirilebilecek bir endişeyle ayaklarımın altında yatan bu cansız şeye yaşam verebilirim fikriyle etrafımdaki materyalleri toparladım. Saat sabah birdi. Yağmur pencerelere kederle çarpıyordu. Mumum ise bitmek üzereydi. Yarısı sönmüş olan mumun verdiği solgun ışıkta, yaratığın donuk sarı gözlerinin açıldığını gördüm. Zorla nefes alıyordu. Çırpınarak kol ve bacaklarını hareket ettirdi.
Bu felaket karşısında neler hissetiğimi nasıl açıklayabilirim? Bitmek tükenmek bilmeyen acıyla ve hevesle yaratmaya çalıştığım bu sefil yaratığı nasıl tarif edebilirim?
