Zaman, dönemeçlerini bir rüzgâr misali soluk soluğa geçerken doludizgin, toz toprak kaldırır genzi yakan, kör bırakan. Başımız geride, acı gerçeklerin boşluğuna toslar nazende yüreğimiz. Tökezleriz. Zira yüreğimiz, geçmiş zamanın mührünü taşır; bazen haşmetle, bazen tiksintiyle…
