Kara örtü gözlerimi kapatmadan önce, Siyah’ın masa başındaki kâğıtları öfkeyle incelediğini gördüm. Sonrası karanlık. Odanın kapısını kilitleyip çıktılar. Eli kolu bağlı vaziyette kaç gün bekledim bilmiyorum. Arkamda ayak sesleri. Fısıltılar. Kahramanlarımın tutsağıydım. Bir gün kalemimi ele geçireceklerini tahmin edememiştim. Her an öleceğimi düşünüyordum. İsyana hazırlıksız yakalanmıştım. Nasıl bir son yazıyorlardı?
Loretta, okuyucunun alışılmadık olaylarla karşılaşmasına rağmen anlatılanlara bütün kalbiyle inandığı bir öykü kitabı. Güzide Ertürk’ün med cezirinde gerçek ve hayal öyle dalgalar oluşturuyor ki yazar kahraman, kahraman yazar olarak çıkabiliyor karşımıza. Bu devinimden payımıza düşen, kürekleri bırakıp insanı bütün derinliğiyle seyretmek.
