“Baba ile kızı kütüphanenin karşısındaki evde oturuyorlardı. Babanın adı Alberto, kızın adı Clara’ydı. Kütüphane hiç kapanmıyordu. Geceleri tüm ışıkları açık oluyordu. Yatak odasının penceresinden bunu görebiliyordu Clara. Babası Clara’yı hep götürürdü oraya. Sıcak günlerde esintili kumsallar kadar serindi kütüphane. Soğuk günlerde ise yünlü bir battaniye gibi sıcacık olurdu. Ve hiç kapanmazdı. Noel gecesinde bile.”
Şu anda elinde tuttuğun Kütüphanede Bir Gece adlı kitap bu satırlarla başlıyor. Bu kitabın yazarı, illüstratörü, editörleri, grafikeri, çevirmeni ve hazırlanmasına katkıda bulunan herkes kitap okumayı çok seviyor. Bu sayfalarda, yani hiç kapanmayan kütüphanede, Alberto ve Clara bir okuyucunun alabileceği en güzel hediyeye kavuşuyor: Tam da o anda ihiyaç duydukları kitabı, ancak bir hikâyenin verebileceği huzuru buluyorlar. Umarım bu hikâye senin de kalbine dokunur.
İyi okumalar.
