Senden başka kimsenin olmadığı bir evde, en sevdiğin koltuğa dizlerini toplayarak oturmuş, sevdiğin bir kitabın sayfalarına dalmışsın; müziğin sesini sonuna kadar açmış uzandığın yerde keyie dinliyorsun; çiçeklerine su verirken bir yandan hüzünlü bile olsa bir şarkı söylüyorsun; sabah kahvaltıların ve akşam yemeklerin için tek kişilik sofranı bir ayin gibi özenle hazırlıyorsun; televizyonun karşısına geçip bir yandan elindeki içeceği yudumlayıp bir yandan istediğin programı seyrederken her şeyi unutuyorsun…
Öyleyse dışarıdan bakanların yalnız olduğunu düşünmesi sadece bir yanılsama… Senin dışında birinin yaşamadığı evinin ipek bir şal misali sarmalayan sıcaklığına özlemle koşuyorsun, demek ki yalnızlık uzak sana.
