Petruşka, kibar ve zengin evlerde uşakların giydikleri resmi elbiseyi giydi, hımbılca bir sırıtmayla efendisinin odasına girdi. Kılığı son derece acayipti. Sırtındaki eskice yeşil kaput, en aşağı bir arşın daha boylu birisine göreydi. Kol ve yakalardaki şeritler, solmuş, kararmıştı. Elinde tuttuğu yeşil tüylü şapkanın kenarı da aynı şeritle çevriliydi. Belinde, deriden bir kılıfın içinde, uşaklara mahsus kasatura vardı. Daima sallapati gezen Petruşka’nın, bu resmi kıyafete aldırmadan yalınayak olduğunu da eklersek, portresini tamamlamış oluruz.
