Korkum neye ve kimeydi? Belki de kendimden, ona aşık olmaktan korkuyordum. Aşk böyle bir şey mi? Severken acı çekmek mi? Hayatın hep bize pembe gülücükler göndereceğini sanıyorduk. Kalbim hiç olmadığı kadar çok acıyordu. Taş olsa bu acıyla çatlardı. İkimiz de güneşi görmüştük birbirimizde. Güneşle karşılaşır olmaktan korkan bu adam, tekrar güneşi görmek istiyordu. Enkaz haline gelen bu kalpler huzuru bulabilecekler miydi? Bu acılı ana yüreği bunca acının altından nasıl kalkacaktı? Hayat benim için tersine işliyordu. Işığı sönen biri için bekli de hatıralarda yaşamak en iyisiydi.
