Sevgili Çocuk,
Benim adım kitap.
Ayşe Kilimci yazdı, aslında ben onun ruyasına girdim, ondan yazdı.
Kitaplar yazarını seçer, benden duymuş olma ama…
Ay’dan düşen öykülerim ben.
Ay’dan mı düşmüşüm? Uydurmuşlar.
Öykü dediğin, şiir dediğin çocukların arasında yaşar, görünmek isterseler görünürler.
Matrak bir Alfabeyim ben, okuyunca gülmekten bayılacıksın.
Koca dünya üstündeki minicik kırmızı noktayım, kitabın son öyküsü bu, uğurböceğiyle bebeğin dostluğu…Bildiğim halde her okuyuşta içim pır pır, bir kitap kendini okur elbet, neden okumasın?
Ay’a mektup, ortanca öykü.
Ay’a ve sevdiğin her şeye mektup yaz bence, hem belli mi olur belki karşılık verir…
Sence Ay nedir?
Def mi, lamba mı, hangi okula gider, kağıt helva mı?
Gözü çocuk oyunlarındayken, ne yapar o karanlık, sessiz uzayda?
Fındık faresi dedi ki, “şu Ay’a mektup yazıp sorsana, peynirden yapılmış olabilir mi?”
Bunu söylerken yutkunuyordu…
Yaa, işte böyle…
Tanıştığımıza sevindim, beni okursan daha çok sevineceğim, bana yazarsan mektubunu uğur böceğine, Ay’a, fareye ve Alfabeye ileteceğime inan…
Kestane kebap, acele cevap, bunu yazan kitap…
