Sahibinden yitik “sessiz yokuş”,
Her bir adıma durgun,
Her bir adıma gerek,
Sen ümit ile gerçek arasındayken,
“Sessiz yokuş” hep vardı,
Ama artık,
Sahibinden yitikken “sessiz yokuş”,
Sen gerçek ile hüzün arasındasın,
Terk edilmez “ümit” hep içimdeyken.
“Miras” bırakıp gerçeğini,
Ama içimdeki gerçeği…
“Her birimiz, gerçeği görmek ve bir sonraki aşamaya geçmek gibi bir amaca sahip olacağımıza göre bu eserin de bu amaç için işlev göreceğine dair güvenim tamdır.
Elinizdeki eser ancak ‘adım adım’ okunarak hissedilecek bir eserdir.”
