“...ne bileyim, bazen işimi tuhaf ve komik bulduğum oluyor mesela... Yani, bu yaşa geldik, hala böyle mikiler çiziyoruz falan gibi. Ama bazen de işimin ciddiyeti beni kara kara düşündürüyor doğrusu. Bazen karikatürcü olmanın yalnızlığı, ne kadar toplumsal, kitlesel bir şey gibi gözükse de toplum dışılığı... Yani tuhaf, olmadık biyerden bakmak, daha doğrusu insanları gözlemek ve açıklarını, kırdığı potları yakalayınca da afişe etmek gibi bir iş yapmanın yalnızlığı, ezikliği...”
