İlk gelenlerimiz, yaz başında görünürlerdi. Yıkık kilisenin yamacındaki gelincikler yeni bittiğinde, gecelerin ayazı tam tamına kırılmadan, gemi haftanın iki günü uğrarken, kıyıda, kışın getirip bıraktığı yosunlar, çerçöp, geçen yazdan kalma deniz yağı şişeleri, unutulmuş hasırlar hâlâ dururken – kum kamyonu, hazirana hazırlık, temiz bir kum örtüsü serpmemiş daha kumsala. Lokantalarla kır kahvelerini kimlerin işleteceği bile belli değil, pansiyonların, otellerin fiyatları kararlaştırılmamış, belediyenin kiraya verdiği tek göz dükkânlar açılmamış. Kıyı, yaza hazır değilken daha.
Yaza Yolculuk, iç hesaplaşmalarla, iç yolculuklarla dolu bir öykü kitabı. Basmakalıp değer yargılarını, kişinin kendisi ve yakın çevresiyle ilişkisini gözden geçiren bu öyküler, yaz mevsimi aracılığıyla her yolun insanın kendisine çıktığını imliyor. Tomris Uyar, ilk kez 1986 yılında yayımlanan Yaza Yolculuk’ta bazen bir umut, bazense bir kaçış mevsimi olarak yaza sığınıyor.
