“İnsan kimi zaman kendisi ile baş başa kaldığında durup geriye bakma ve geçen süre zarfında ‘Acaba ne yapabildim, ne yapamadım?’ sorularına cevap arama ihtiyacı duyar. Bazen başkalarının da sorduğu benzer sorularla karşılaşır ve o an için cevap bulmakta zorlanır. Eğer birinin geçmişte yaptıkları veya söyledikleri varsa ve bunları anlamlı buluyorsa, hatıralarını çağırabilmeli, güncelleyebilmeli ve kalıcı hale getirebilmelidir.
Günün sonunda kişi, eski hatalarını tekrarlamaktan kurtulabileceği gibi geçmişteki başarılarını hatırlayarak da mutluluk duyabilir.
Fakat daha önemlisi; gelecek kuşakların yaşanmış hayat hikâyelerinden ibret alıp aydınlık geleceklerini inşa etme çabalarına küçük de olsa bir katkı sunabilmektir…”
