Hüseyin Pehlivan'ın Gerçek Yaşam Öyküsü
...Dut ağacı bu! Dikmek için müdiiriyete yazı yazmam lazım. 'Maruzat' deriz biz ona. Yazı gider müdürün önüne, müdür bana bakar. 'Hüsevin Pehlivan yazı yazmış. Cezaevinde bir çokları 'Yazar' derdi bana, öyle çağırırdı beni. Müdür beni çağırıp 'yazı yazmışsın 'söyle bakalım ne istivorsun?" dedi.
"Sayın müdürüm, ben bir dut 'ağacı dikmek istiyorum.'dedim. 'Nereye dikeceksin? Neden, ne yapacaksın dut ağacını? Yani dut ağacı büyüyecek, dut verecek, herkes bunun dutundan yiyecek, sana dua edecek öyle mi?" dedi.
Ben de "bu dut ağacı büyüdüğü zaman 20 sene, 30 sene, 50 sene sonra neyse kaç yıl sonra olursa olsun, büyüdüğü zaman buraya gelen mahkumlar diyecekler ki; 'bu dut ağacını diken kişi idamdan kurtulmuş, müebbet cezaya çarptırılmış. Müebbet cezayı da bitirmiş çıkmış buradan.' Bu şekilde teselli kaynağı olacak onlar için. Ben bunu düşünüyorum, daha ümidimi yitirmedim. Ben birgün çıkacağım buradan, hiç ümidimi yitirmedim" dedim.
