(1930)
Bilmeceler, özellikle uzun kış gecelerinde, genellikle çocuklarla genç kızların, bazen de kadınların zaman geçirmek için başvurdukları temiz ve masum bir eğlence aracıdır.
Bununla beraber, üç beş kişilik küçük topluluklar arasında biri tarafından söylenip diğerleri tarafından halline çalışılan bilmeceler, zihnin hareketine dayanak olmak itibarıyla eğitimsel kıymeti de taşımış görünürler.
Kitaptaki 772 bilmecenin 561’i bizzat Hamâmîzâde tarafından Trabzon’da derlenmiş, diğerleri çeşitli yörelerden ve kaynaklardan alınmıştır. Eser, folklor konusunda ilk metotlu derleme örneğidir.
