Milano. Kasım. Cordelia kendi renginin gizemini keşfetmeye karar verir. Yaşını daha küçük göstermekle birlikte; sekiz yaşında, sıska, sarı saçlı, mavi gözlü bir çocuktur. İçine kapanıktır, çok konuşmayı sevmez ve –yanlış bir karar olduğunu bilmesine rağmen- artık hiç konuşmamayı tercih etmektedir.
“Renkler ve sessizlikler sözcüklerden daha iyidir” diye yazıyor Nicoletta Vallorani, Cordelia’yla aynı fikri paylaşır gibi. Bizi küçük bir kızın renkleri, hayatı ve duyguları keşfine davet ediyor romanıyla. On renk, on duygu, on deneyim… Cordelia hayattan öğrendiklerini kelimelerden çok renklere yakıştırıyor. Çocukluğun berrak zihniyle yetişkinlere filozofça sorular soruyor.
Büyüklere de önerilir, büyük olsunlar diye.
