İnsanlar neden ötekileştirir veya öteki
görür birbirni? Böyle görmenin
ontolojik (yaratılıştan gelen) bir
temeli var mı acaba? İnanılan 'kutsal
kitaplar' bu temayülü ne kadar
besliyor ve destekliyor? Bu soruları
tersinden sorarsak insanlar, Nazım
Hikmet'in deyişiyle ''bir ağaç gibi tek
ve hür ve bir orman gibi kardeşçesine''
birbirini ötelemeden, itelemeden ve
ötekileştirmeden bir arada yaşamayı
beceremez mi acaba? Bu sorulara
idealizme veya romantizme kaçmadan
müspet bir yanıt vermek çok zor,
imkansız hatta.
