Kadınlar, hayatları ilmek ilmek var ederler ve yaşanabilir bir hâle getirirler. Sabırla, sevdikleri bir şey veya her şey için bıkıp usanmadan, sonuna dek mücadele ederler. Hiç kimse görmez, bilmez ama içlerinde ne meydan muharebeleri, ne savaşlar verirler.
Kolay kolay hiçbir savaşı kaybetmezler. Yeter ki inanmış oldukları sevdikleri onlara sırt dönmesin. İşte bir tek o zaman, artık güçleri kalmadığını ve yorulduklarını hissederler.
Mesela dantel ya da örgü örmek veya kanaviçe işlemek neden kadınları mutlu eder? Çünkü kadınlar, karşılaştıkları her zorlukta ilmek ilmek de olsa, sonunda baharı getirebileceklerini düşünürler. Hoş, ilk örgüler genelde el bezi olur ama olsun, sonrasında mutlaka çok daha güzel dokunuşlar sergilerler.
Öyle ki “ters-düz” yaparak ortaya harika motifler çıkarabilir ve “terslikler” içinde bile size yaşanabilir, güzel bir hayat sunabilirler.
