Beş perdelik bir tragedyadır zaman
Tutkulara gem vurmaya çalışan
Sen, ben, hayaller
Perde arkasında hep gölgedir zaman
Allar içindeyken an gelip yeşillere bürünmektir zaman
Bir çığlıktan bir haykırışa koşmaktır nefessiz
Yalnızlıkla geliş, kalabalıkla kayboluştur
Bir göz kırpışıdır zaman
Sessiz soluksuz bir ritimdir zaman
Kâh vurur bir Karadeniz
Kâh vurur ağır bir roman
Kendinden vazgeçiştir, yanmaktır
Dönüp dolaşıp sonunda Semaha vurur zaman
