Türküler çağıran bir sesi var İlhan Sami Çomak’ın. Bazen ağlıyor, hayatı sınamak için. Suyun akışına doğru sabahları gererek. Sabahlar ona hem bakıyor, hem bakmıyor. Bir güvercin gibi takla atmasını biliyor ama; denge, başarabildiği tek şey.
