Çocuklarımız, en sevgili varlıklarımız. Onlarla ağlarız onlarla güleriz. Onlar sevinirse biz de seviniriz. Onlar mutlu olursa biz de mutlu oluruz. Onlar üzülürse üzülür, incinirse inciniriz. Gönlümüz, doğal bir şekilde onların sevgisiyle dolu. Hususi bir gayret göstermeden, onları seviyor, onlar için canımızı feda ediyoruz. Doğumhanede onu kucağımıza verdikleri günden beri her şeyimiz o oldu. Biliyoruz ki her anne-baba, çocuğunu canı gibi sever.
Peki, hiç düşündük mü? Büz çocuklarımızı böylesine derin bir tutkuyla ve içten bir duyguyla seviyoruz ama acaba çocuklarımız bunu biliyor mu?
