Sır, 1990’da yayımlandığından bu yana hem geleneksel hikâye formunun hem de modern anlatım tekniklerinin başarılı bir birleşimi olarak Türk hikâyeciliğinde müstesna bir yer edinir ve Doğu’nun hikâye birikimine yeni bir soluk kazandırır. Bireysel ve toplumsal çatışmaların farklı yönlerini yansıtarak, okuyucuyu uhrevilik ve dünyevilik arasındaki ince sınırda dolaştırır. Özellikle taşra ile şehir, kanaat ile hırs arasındaki gerilimler, hikâyelerin dokusunu oluşturur.
Mehmet Narlı, Mustafa Kutlu’nun poetikasını anlamada çok kritik bir yer tutan Sır’ı etraflıca incelediği bu kitabında; metnin hem bağımsız hikâyeler hem de bir çerçeve hikâyenin parçaları olarak okunabilen yapısına odaklanıyor. Kutlu’nun anlatım teknikleri ve hikâye üslubunu, eserin tarihi ve sosyolojik arka planını, gelenek ve modernizm çatışmasını, karakterler tipolojisini ve sosyal yabancılaşmayı; edebi, kültürel etkileri ve metne dair eleştirileri çok yönlü bir tematik analizle tahlil ediyor. Bu tahlil metni, Türk edebiyatında Mustafa Kutlu mirasının ve hikâyeciliğinin toplumsal yankılarını görmede işlevsel bir yer tutuyor.
