Kapısına iki kere yumruk attım.
Bu, “Ben evdeyim, haydi çık ininden!” demekti.
“Nasıl geçti günün mekanik kafa?”
Üzerinden çıkarmadığı siyah eşofman altı ile üstüne giydiği rengi solmuş mor tişörtüyle her zamanki Doğu’dan biraz farklıydı bugün.
“Reality World’de, rastlantıya ve tesadüfe yer yok. Kader sizin elinizde. Dünyanın kaderini siz belirliyorsunuz. Burada mevsimleri değiştirebilir, gökyüzünü yeniden yaratabilir, size haz ve mutluluk veren ne varsa hepsine sahip olabilirsiniz.”
“Ve biz insanlar; Tanrı tarafından cennetten kovulup
dünyaya gönderilmiş zavallı, sefil ruhlar Tanrı’nın oyuncağı olmuş dünya denen çöplükte yaşam savaşı veriyoruz. Burada ise onun bizden esirgediği her şeyi, kendi
ellerimizle biz yaratıyoruz.”
“Bu saçma dünyada bir nevi tanrıcılık oynuyorsunuz yani!”
“Hah…ha. Evet, tatlı Bambini, burada Tanrı biziz!”
Karanlık bir dünya, kanla yazılmış sırlar ve
çözülmeyi bekleyen cinayetler...
Gerçek ve sanal arasındaki çizgi
giderek bulanıklaşıyor.
