Tanzimat dönemiyle başlayan modernleşme sürecinde ‘’dışarı’’dan gelen etkilerin Tevfik Fikret, Ahmet Haşim, Yahya Kemal, Cahit Sıtkı Tarancı, Orhan Veli, Ahmet Hamdi Tanpınar, Ahmet Muhip Dıranas, İlhan Berk gibi Fransız şiiriyle bağlantı içindeki bu coğrafyanın şairlerini etkilememesi düşünülemezdi.
Fransız etkileri şairlerimizin entelektüel ve yazınsal formasyonları kadar, modern şiirimizin yol haritasının, dahası poetikasının belirlenmesinde temel bir işlev üstlenmiştir. Modern Türk Şiirinde Fransız Etkileri, temel değerlendirmelerin ötesine geçerek, modern şiirimizin doğasını, özgünlüğünü ve niteliğini sorguluyor.
Kemal Özmen, Divan edebiyatından şiirlerini net çizgilerle ayırma çabası içindeki Tanzimat şairlerinin yanı sıra günümüz şairlerinin de karşılaştırmalı bir talihine girişirken, bütün bu etkilerin sosyokültürel ve sosyopolitik çerçevesini çizmekten çekinmiyor.
‘’Hiçbir edebiyatının, gücünü yitirmeden kendi içine kapanabildiği görülmemiştir. Ulusal edebiyatlarda gerçekleşen en parlak başarılar her zaman yabancı katkılara dayanmıştır.’’
