Efruz… Efruz…
İçindeki bir ses yankı buldu. Hissediyordu.
Bırakma beni Efruz… Hisset beni. Elimi tut. Dar bir yerdeyim. Bul beni!
Bulunduğu dar alanda tek düşündüğü güzel karısıydı. Kendini asla düşünmüyordu ama oradan kurtulamazsa Efruze’nin başına neler geleceğini düşünmek bile istemiyordu.
Efruze, Kartal’ı kurtarmak için tüm gücünü kuşanmıştı. Artık çok daha farklı bir kadındı. Kartal’ın bıraktığı o güvensiz Efruze değildi. Taşlar yerinden oynarken deprem etkisi bırakacaktı, Efruze altından sağ çıkmalıydı.
“Ellerinde çiller göreceğim günler olacak. Ölünceye kadar da elin bu kalbin üzerinde duracak.”
