Çocuk bahçesindeki dönen sandalyeydi, rüzgâr estikçe birbirini takip eden, bir de hayallerimiz. Başımızda kavak yelleri esmese de fena değildik içimize yolculukta. Vize istemeyen hayallere dalmak da çok zor değildi bizim için. Bir de umutlarımız vardı, o da başka sefere kaldı…
