"Cam gibi saydam, çelik gibi katıksız olacağım. Gövdem olmaycak artık. Gövdesiz, acısız, arzusuz. Kadınsız."
Geçmişi olmayan toprakta yetişen delikanlının derinlere salmaktan çekindiği kökleri, bedenden kaçamayarak zekaya sahip balçıkta itinayla yetiştirmesinin acıklı hikayesi Mutfakta Patatesler.
"Patatesin çıplaklığını örten el, onu kavramanın, onu içinde taşımanın övüncü ve ağır başlılığıyla devinmekten.... çekiniyordu..."
"Belki de haklıydı. Tüm kişiler tek bir kişiyi oluşturmak için var değildiyse de, önünde sonunda tek bir kişiyi örmüyor muydular?"
Meyvesi hiç bu kadar içe dönük ve yenileyici olmamıştı: Patates soyulmadığında bilinçsizdi henüz.
"Aşk, canlının yenilgisinin bir yüzü olarak karşısına dikilir. Bu düşüncelerin ardından; sevgili, gerekli olmaktan çıktıktan sonra can sıkıcı olmaya başlar, yargısına varılır. "
"...o devasa açıklamalarına, serimlemelerine, kanıtlamalarına girişecek değilim, çünkü bu işin üstesinden gelebilmek için yorgun ve yaşlı olmanın dışında filozof olmak gerek, psikanalist olmak gerek... Ben yaşarım, onlar çözümler ..."
Kendisinin tanımladığı kavramda yaşayan, ilk elden felsefi, psikolojik, dilsel, biçimsel ve edebi eleştirisini kendisi veren ve okuyucuyu tanık tutan bir hikaye. İkna olmanız imkansız. Mektup yazmayı bilmiyorsanız.
"Hınzırlık yapıyor, dayak yiyor, mızmızlanıyor, efeleniyordu, ama henüz düşünemiyordu. Düşüncesi o denli sınırsızdı ki nasıl düşünsün?"
