‘’Gözlerini kapadı. Geçmiş korkuların tüm karanlıkları, yüreğinin solgun kan damarlarından yol bularak, şavkıyan gizemli bir ışıkla silinip aydınlığa kesti. Dudaklarına tatlı bir meltem dokunuşuyla üflenen, sıcacık yoğun bir nefesle yıkadı tüm korkularını. Karanlıkta iki dudak gibiydi dünya. Ateş renginde, ateş sıcaklığında iki sabırsız dudak, iki yangın tufanının tüm evreni dolaşarak aynı volkan ağzında buluşması ve her ikisinin de kendi kor ateşinde yanması gibiydi.’’
