Hangi dönem ve akıma ait olursa olsun bir şâir, iç dokusunda dış âleme göndermelerde bulunan pek çok kaynağa başvurur. Bilhassa Divan şâiri, şiir kurgusunda; tarih, din, mitoloji, menkıbe, gündelik hayat, astronomi, astroloji akıl ve nakli ilimler vb. sonsuz denebilecek çeşitlilikte kaynakları kullanması itibariyle pek çok şâirden ayrılır. Divan Şâirinin Şiir kurgusunda zaman zaman başvurduğu kaynaklardan biri de harflerin gizemli dünyasıdır. Tabi burada harflerle kasdedilen Arap alfabesindeki harflerdir. Bu harflerin şekilsel özelliklerini varlıklar âleminde çeşitli nesnelere benzeten şâir, şiir kurgusunda bu şekil benzerliklerinden yararlanarak çeşitli harf, kelime ve ses oyunları yapmakta ve gizemli bir dil olan şiiri daha da çarpıcı hâle getirmektedir. Bu şiirde elif, cim, dal, re, sin, sad, ayın, kaf, lam, mim, nun, lamelif ve ye gibi harfler zaman zaman sevilen varlığın bazı özelliklerine teşbihen kullanıldığı gibi bazen de delilik varlıkları simgesel yolla ifade etmekte ve bu özellikleri itibariyle şâirin varlığa tasarrufunun başka boyutlarını gözler önüne sermektedir. Bu çalışmada, şâirin, harflerin gizemli dünyasındaki yolculuğu ele alınmış.
