Bu aç gözlülük böyle devam ettiği sürece bir gün aşklarımız, arkadaşlıklarımız, ıstıraplarımız, acılarımız, hayretlerimiz, şaşkınlıklarımız, yakarışlarımız, umutlarımız, dualarımız, mutluluklarımız da tükenecek. Korkum, işte o zaman şiirin de bitmesi. Şiir yazmaya müsait olmayan bir ekosistemin oluşması ve o ekosistemde tatminsiz, sorumsuz, ne istediğini bilmeyen ve şiire ihtiyacı olmayan küçük küçük tanrıların dolaşması.
Son söz olarak genç şairlerden ricam, şiirin “minimalist” bir sanat olduğunu asla unutmamaları. Şiir sözcüklerle yazılır, ama şair sözcüklere roket takarak onları dilin çekim gücünün dışına çıkarır. İmge dediğimiz şey de dilin çekim gücünden kurtularak hayal evreninin yörüngesine oturan sözcüklerdir. Minimalizm imgeye netlik ve keskinlik kazandırır. Nitekim İngiliz imgeci şairler amaçlarının, asgari sözcükle azami ölçüde etki sağlamak olduğunu belirtmişlerdir.
Biz buna Türkçe, “sadecilik” de diyebiliriz.
