Keşke konuşmasan. Olmuyor. Eşyalarımı hemen bu gece toplayıp yarın yola çıkmak istiyorum. Hiç oyalanmadan. Hemen yarın. Neden Olmasın? Evet, tam da böyle yapacağım. Hayatımda ilk defa önce harekete geçip sonra düşüneceğim. Tıpkı senin gibi. “Sevil, ben İzmir’e geri döneceğim.”
İyice afalladın.
“Aslında hiçbir zaman İstanbul’u çok sevmedim. Annemi de kaybedince… Bütün sokaklar kirli, bütün binalar eski, bütün ağaçlar kurumak üzere gibi görünüyor gözüme. Karanlık geliyor bana bu şehir.” Ağlamaya başladın. Daha önce görmemiş gibi, yabancı biriymişim gibi şaşkınlıkla yüzüme bakıyorsun. Bu hoşuma gitti.
Yeşim E. Uşkun’un “O’na Adanmış Öyküler”inde insana dair güzellikleri ve kusurları ustalıkla kullanılmış bir dille okuyacak; onun çeşitli rollere bürünen öykü kahramanlarını tanıdıktan sonra çevrenize eskisinden farklı bakacaksınız.
