“İnsan gerçekten kendi hakkında ne biliyor! Evet, o da kendisini bir kez tamamen aydınlatılmış bir cam kutunun içine yatırılmış gibi algılayabilseydi? Doğa susmaz mı? Ona onun hakkında vücudu hakkında dahi, onu bağırsakların kıvrımlarının, kan dolaşımının hızlı nehrinden, karışık sinirlerin ürpermesinden uzakta, gururlu hokkabaz bir bilince zincirlemez ve bir yere kapatmaz mı? Anahtarı fırlatıp atmıştır: Vay haline uğursuz yeni heveslinin bilinç odasının aralığından bir kez dışarıyı görebilen ve şimdi insanın en acımasıza, en şehvetliye, en doymaza, en caniye cahilliğinin kayıtsızlığıyla ve sanki bir kaplanın sırtında rüyada asılıcasına istinat ettiğini tahmin eder. Nereden gelir böyle bir durumda hakikat güdüsü tanrı aşkına!”
Friedrich Nietzsche’nin eğitim felsefesinin serimlediği ve eğitim kurumları ile hesaplaştığı Gelecekteki Felsefe eserini Ümit Bozdağ çevirisi ile sunuyoruz.
