İstanbul gurbetinde umudun çocukları, geleceği kuracak olanlar. Redife bunlardan biri yalnızca. Güzellenen bir başına Redife değildir; yitip giden, ellerimizin arasından kaçan, unutmaya başladığımız İstanbul’dur; bu şehrin mozaiğidir. İstanbul’u yüce kılan insanların, işçilerin, ekalliyetin, göçmenlerin hikayeleri yürekte yerini bulur. Önde Redife, gerisinde İstanbul, ötesinde biz, yok ettiklerimizin utancıyla.
