Sanat modern zamanların hiçbir döneminde, bugün olduğundan daha yaygın olmamıştır. Toplum içerisinde her zamankinden daha aşikâr, daha amade ve daha şekilci olarak varlığını sürdürmektedir. Sanat, şimdiye dek hiç olmadığı kadar, toplumu oluşturan birçok iletişim biçiminden sadece biri olarak toplumsal süreçlerin de bir parçası olmuştur: Ticari bir meta, bir fikir, bir bilgi, bir hüküm, bir eylem.
Estetik algısı, modernitenin hiçbir döneminde mevcut çağda olduğu kadar kültürün kendini anlaması için bu kadar önemli olmamıştır. Mevcut çağ başlangıçta abartılı olarak postmodern olarak adlandırılsa da zamanla daha da aşikâr bir şekilde “kontrol toplumu” (Deleuze) olduğunu ispatlamıştır. Estetik algı–ister üretken güç olarak dolaysız, ister üretim meşakkatinden kurtarmak için dolaylı olarak–, hiç bir zaman iktisadi yararlanma süreçlerinin basit bir aracı olmamıştır.
Sanatın her yerde var olması ve estetik algının toplumdaki temel manası, sanatın ve estetik algının güç olarak kaybedilmesiyle beraber kendini gösteren durumlardır. Ki bu kayba güç ismini vermeyi tavsiye ediyorum.
