Sadece kapıya vardığında başını çevirdi, tümüyle değil elbet, çünkü boynunun kaskatı olmaya başladığını hissediyordu. Arkasında hiçbir şeyin değişmemiş olduğunu görebildi yine de. Bir tek kız kardeşi ayağa kalkmıştı. Son bakışı, iyice uykuya dalmış olan annesine değdi. Odasına girmesiyle kapının alelacele kapanması, sürgü ile kilitlenmesi bir oldu. Gregor arkasındaki bu ani gürültüden öyle korktu ki, çırpı bacakları ikiye katlandı. Öyle acele eden, kız kardeşiydi. Önce ayağa kalkıp beklemiş, sonra hızla ileriye fırlamıştı. Gregor onun geldiğini duymamıştı bile. Anahtarı kilidin içinde döndürürken, “Nihayet!” diye bağırdı anne babasına.
