“Anna adı konulmamış bir dehşete kapıldı. Kemal Bey’in anlattıklarına inanmak istemiyordu. Kemal Bey anlatırken o yaşananları bir film sahnesi gibi aklında canlandırmıştı. Siyah yüzlü, korkunç gülüşlü şeytanlar, kafalarının iki yanında uzanan boynuzları ve arkalarından sarkan kuyruklarıyla ellerindeki kürekleri yukarıya kaldırmış bağırıyorlardı. Bedrettin’in mezarına küreklerini savurmak için gerideki şeytanlar öndeki şeytanlarla kavga ediyorlardı. Birden onları insan şeklinde hayal etmediğinin farkına vardı. Kafasını sallayarak, böylesi bir kötülüğü yapanları nasıl insan şeklinde hayal edebilirdim ki diye düşündü. Bunların gerçek hayatta olmuş olma ihtimali bir insanı delirtmeye yeter de artardı.”
