KENDİME
Boz suların durgun akışında,
Demet demet inerdi akşam.
Ve yaşıt değildik acıdan yana.
Hakiki yaşamak değilse de bu,
Masaldım adıma her gece.
Bir fazlaydım kendime bile.
Denizin kalın kabuklu masvisini,
Özlemişliğin telve kokan güncesini,
Günebakanlar ardında şen sabahım,
Bağrımdaki berrak nefes misali,
Yüzün düşerdi kekre gülüşlere.
Biraz uzaktım kendime bile.
